κτημι

    κτῆμι

    (только aor. 2 ἔκτᾰν, inf. κτάμεναι, part. κτάς, эп.-ион. 1 л. pl. conjct. κτέωμεν; med.: aor. 2 ἐκτάμην, inf. κτάσθαι, part. κτάμενος) эп. = κτείνω См. κτεινω